Daar zit ik weer, in mijn vertrouwde kamer in Nkokonjeru, wat echt als thuis voelt. Een heerlijk zootje waar ik van kan genieten. Er hangen overal olaf kaartjes met lieve teksten erop van mijn leuke nichtie, ik heb cadeautjes met een heel lief kaartje die ik op bepaalde dagen mag uitpakken en leuke kaartjes waarvan ik elke week een lag op mijn gezicht krijg. Maar eerst wil ik het natuurlijk hebben over hoe wij onze laatste dagen met Suus hebben doorgebracht!

Op 21 maart gingen wij errug vroeg op weg naar Murchison falls, waar ze van zeggen dat dat het beste en mooiste wildpark is om heen te gaan in Uganda. Maar dat moeten we natuurlijk eerst ontdekken en vergelijken :) De reis naar het park was ongeveer 6 uur, we zaten met een amerikaanse (genaamd Sophia) en 2 russische mensen (genaamd David en Tina) in een busje met een topchauffeur, genaamd Noor. Hij was elke ochtend super vrolijk en bracht ons naar de mooiste plekken. We hadden het ook getroffen met onze busgenoten want die waren erg gezellig. Op de heenreis gingen we eerste de Murchison falls bekijken, en dat was een beste klim. Maar voor dat uitzicht zou ik echt alles overhebben, het was enorm mooi. Het zijn 2 watervallen naast elkaar in de Nijl, de ene ligt aan de Murchison kant en die heet dus de Murchison fall, die andere heeft een andere naam omdat die aan de andere kant ligt en daarom hebben de inwoners van dat gebied hem een eigen naar gegeven. Helaas ben ik niet heel goed in namen en kan ik jullie de naam van de andere niet vertellen, maar dat is dus een goede reden om er zelf een keertje heen te gaan :) Nadat we hele vette foto’s hebben gemaakt en lekker afgekoeld waren door het opspatten van het water, zijn we terug gegaan en gingen we door naar onze camping. Daar aangekomen kregen we uitleg van de staff, over dat we ’s nachts goed op moesten letten als we naar het washok moeten voor een plasje, want je kon onderweg oog in oog komen te staan met een nijlpaard. Maar als je heel stil bleef en stiekem wegsloop kon je er ongedeerd uitkomen, want ze zijn hartstikke slechtziend. Kris die zei al, moet ik je roepen als ik er 1 tegenkom? Maar dat heb ik vriendelijk afgewezen. Want toen wij in Zuid-Afrika waren hebben ze ons geleerd dat de nijlpaarden de gevaarlijkste dieren zijn voor de mens, ze hebben de meeste mensen gedood in afrikaanse landen, alleen maar omdat ze niks zien. En als je dan te dichtbij komt of ze hebben een jong, dan ben je de pineut. Dus ik ben heel erg blij dat ik (bijna) nooit ’s nachts moet plassen, want ik weet echt niet wat ik zou doen als er zo’n beest voor me staat. Ook lopen er allemaal everzwijnen rond, wij noemen ze eigenlijk alleen maar pumba’s, en die zijn best wel schattig omdat ze zo lelijk zijn. Helaas hebben we Timon nog niet gevonden op de safari, mijn doel is om ze ooit nog samen te zien. Nadat we waren gesetteld waren in onze tenten en onze spullen hadden gedumpt gingen we lekker avond eten bij het kampvuur, we misten alleen een gitaar, maar gelukkig had Sophia een goede playlist met kampvuur hitjes op haar telefoon.

De volgende dag gingen we om 6:15 al weg om de zon op zien komen met wilde dieren en prachtige uitzichten. We moesten eerst de Nijl over met een ferry, waar alle busjes met muzungu’s op pasten, voordat we compleet waren voor vertrek konden we samen wakker worden met de nijlpaarden die lekker lagen te dobberen naast de ferry. We hebben de hele ochtend rond getourd in het park, wat 5000 km² groot is. De eerste dieren die we zagen waren; buffels, pumba’s, jackson’s (een soort antilope), bavianen en zwart witte apen. We hadden ook een ranger bij ons die echt zocht naar de dieren, ze had contact met haar collega’s en wist waar ze heen moest om de dieren de vinden. Het was namelijk officieel met ons busje niet mogelijk om off road te gaan, maar voor een groep van 10 leeuwen onder een boom, heeft Noor z’n baan geriskeerd om ons de leeuwen te laten zien. En wat waren ze prachtig, ik had namelijk wel een keer een leeuw gezien in Zuid-Afrika, maar nooit een mannetjesleeuw met van die prachtige manen, en die kan ik nu wel afstrepen. Wat waren ze mooi! Ook de ranger wilde het ons erg graag laten zien, daarom zijn we ook als enige busje een open vlakte op gegaan. We zagen namelijk toen we daar aankwamen gieren boven de vlakte vliegen en de antilopen die daar rondliepen waren wel erg alert aan het kijken. Toen we van een afstandje een leeuw z’n manen zagen zijn we erop af gereden, we kwamen aan en we zagen de leeuw van 2 meter afstand van ons af! Hij had net z’n prooi opgegeten en had het bloed nog om z’n bek zitten, hij was dorstig en ging daarom uit een plas drinken. De prooi lag verderop aangevreten en kaal. Wat een prachtig moment, ik heb nog nooit een leeuw zo dichtbij gezien, gelukkig was hij niet meer hongerig want ons busje had een open dak waar 6 koppen bovenuit staken om hem te bewonderen met 10 camera’s. Ook hebben we enorm veel giraffes en olifanten gezien, waardoor ik weer herinnerd wordt waarom een olifant mijn favoriete dier op deze planeet is. Hij lijkt zo vredig en gelukkig, is enorm sterk en eet met een slurf, hij hoeft voor zijn voedsel nooit dieren te doden omdat hij een herbivoor is, net zoals de giraffes, maar die olifant is toch wel echt mijn favoriet. Vooral als ze lekker zitten te badderen in de Nijl. Dat hebben we namelijk tijdens onze boottrip gezien, we gingen met een boot de Nijl over, waar we heel veel vogels, nijlpaarden, krokodillen en andere dieren aan de oever hebben gezien. Het was heerlijk en rustgevend op de Nijl en we hebben genoten van ons Nile special biertje op de Nijl. Ook hebben we de Murchison falls nog vanaf de Njil gezien. Toen we weer aankwamen in het tentenkamp was ik enorm gelukkig en voldaan, we sloten de dag weer af aan het kampvuur met een biertje en een muziekje, samen met Suus nog tot middennacht zitten meezingen met de oude hitjes en kletsend over het leven. Wat op dat moment echt niet beter kon!

Na ons nachtje slapen in de tent, wat echt genieten is, want de regen klinkt heel fijn op de tent, gingen we onze laatste game drive doen. We reden daarmee ook uit het park wat we erg jammer vonden, maar aan alle leuke dingen komt ook een einde. De andere mensen die ook allemaal met de busjes gingen noemden ons alweer de partybus met de crazy dutch people, dat vonden wij een compliment :)

We werden weer naar Kampala terug gebracht en onderweg had ik een nieuw hostel geregeld waar we heen werden gedropt, super leuk en genaamd backpackers. We besloten ons lekker op te frissen, even te bellen met het thuisfront en daarna een hapje te gaan eten op de markt, wat echt een hele bijzondere ervaring is. We hebben allemaal lokaal eten gekocht; geitensate (echt meeeega lekker), kippenvleugels op z’n ugandees, verse mango voor het toetje en dat met een lekker biertje. Nadat we ons eten lekker hadden opgepeuzeld hebben we een boda naar Bubbles genomen, dat is een club waar Kris en ik al eerder geweest waren maar waar ze op Woensdag live muziek hebben. En dat was ook enorm leuk, ik heb weer lekker bezweet danspasjes gedaan op mijn blote voeten met mijn afrikaanse vrienden. Ik heb die avond echt genoten, we kwamen weer allemaal bekenden van de vorige keer tegen en het leek wel alsof we gewoon in een dorp waren waar iedereen elkaar kende. Sisha gerookt en biertjes gedronken, de mannen van ons afgeslagen, wat bij Kris en Suus soms niet helemaal lukte ;)

De dag erna hebben we lekker westers en duur ontbeten en heb ik een nieuwe telefoon gekocht. Daarna hebben we de matatu gepakt en zijn we naar Entebbe gegaan. Onderweg weer een hostel geregeld, jammer genoeg zijn we er onderweg ook achter gekomen dat mijn actiecamera uit mijn vakje was verdwenen.. Het is erg lastig achterhalen waar die is verdwenen, maar we denken tijdens een boda boda ritje toen Kris de tas op haar rug had en vergeten was het vakje dicht te doen na het filmen op de boda. Want we hadden dit keer erg wilde drivers, het was ook super druk op de weg, maar Kris haar boda driver had wel 3 keer een botsing met een ander. Het was even kut dat we beseften dat ie weg was en ik kon het niet inhouden op even een traantje te laten lopen, want het zit me vaak gewoon niet mee met dat soort dingen.. Vooral omdat er heeele vette filmpjes op stonden van alle avontuurlijke dingen die we hadden gedaan, maar mij is geleerd om optimistisch te blijven. Dus we gaan er niet te lang om treuren want daar word ik niet gelukkiger van en het is zonde van mijn goede humeur. En we hebben het allemaal nog in ons geheugen en ik denk dat dat het belangrijkste is :)

We werden wakker in een snikhete tent, waarin ik heerlijk had geslapen! Want wat is het toch fijn om wakker te worden in de natuur. Nadat we hadden opgefrist was het tijd om naar het strand te gaan, en ja je leest het goed, een strand! Dat is gewoon het Victoriameer, zo gek dat ie zo verschillend kan zijn. Na ons ontbijtje gingen we naar een park genaamd Wildlife Adventure park, waar ze allemaal verschillende dieren hadden. Vaak waren deze dieren afgestoten of hadden het niet overleefd in de natuur. Er waren onder andere hyjena’s, chimpansees, reptielen, leeuwen, 2 van de 18 neushoorns in Uganda, een weesolifantje en 2 kamelen die los door het park liepen. Er waren nog veel meer dieren, maar sommige dieren konden ook op out reach zijn, dat betekent dat ze ergens heen gaan voor een schoolproject of iets anders, waar ze worden laten zien en waar kinderen uitleg over die dieren krijgen. Waarom hadden wij dat niet op de basisschool? Hoe vet is dat? Jammer dat ze daarvoor ook de luipaard meenamen, die ik zo graag wilde zien! Nog meer reden voor een volgende safari, want dat is de enige die ik nog moet zien van de big 5!

Toen het einde van de dag naderde, was het tijd om Suus uit te zwaaien. En wat was dat jammer, want wat hebben we het leuk met d’r gehad! Zij is echt gemaakt voor Afrika, had tijdens haar verblijf hier stiekem nog een soort introductie/voorstelgesprek gehad voor een jong expert project. Ze is er zo voor gemaakt, van binnen is die gewoon een afrikaan. Ik ben blij dat ze volgende maand voor haar werk naar ons buurland Kenia mag. Ik ga je missen Suusie, ik ben mega blij dat je ons hebt opgezocht en dat we van je gezelligheid en je drop, kaas en stroopwafels hebben mogen genieten :)

’S avonds zijn wij weer terug gegaan naar Nkokonjeru, wat voelde als thuiskomen. Het was maar goed dat we het weekend even geen andere plannen hadden, want we moesten allebei nog wat voor school doen en we wilden ons voorbereiden op onze voorlichtingsdag vrijdag. Want dan is het zover, dan gaan we los met de seksuele voorlichting, en daar ben ik heel eerlijk wel zenuwachtig voor. Want ik heb wel eens voor een klas gestaan, maar niet voor groepen van 50-170 man, vertellend in het Engels. Maar dat is weer een uitdaging en het gaat vast goedkomen, gezonde spanning is ook niet erg, toch? Het paasweekend hebben wij dus grotendeels binnen doorgebracht achter ons computertje, maar wat moet, dat moet. Maar gelukkig hadden we wel paaseitjes bij het ontbijt :) Ook hebben we 1 lunch met de lokale family gehad, we kregen lekker traditioneel eten en we hadden een mooi jurkje aan getrokken. Dat was natuurlijk ook meteen reden voor een foto, dus we zijn met onze gastmoeder en gastvader op de foto geweest, het was echt heel schattig.

Maar na het paasweekend moesten we aan de bak, de eerste dag in het ziekenhuis! We moeten onze dienst om 8 uur beginnen, dus wij gingen mooi op tijd weg. In het ziekenhuis kregen we onze jasjes met onze naam erop, super leuk! Ik werd naar de afdeling general ward gebracht en Kris ging naar OPD. General ward zijn de mannen, vrouwen en kinderafdeling bij elkaar, we hadden vandaag in totaal 7 patiënten. De nachtzusters legden mij eerst van alles uit voordat de zuster van de dagdienst kwam, wat dat duurde even. We gingen eerst bij alle patiënten langs om te kijken hoe het met ze ging en wat hun mankeerde. We hadden 2 vrouwen met het HIV-virus en werden daarvoor behandeld, 1 vrouw had malaria en de laatste vrouw had anemie en bloedingen. Er lagen ook 2 kinderen op de afdeling en die waren allebei opgenomen met malaria en tyfus. Waardoor ze erg ziek waren en ook aan het infuus lagen. Iedereen ligt daar trouwens aan het infuus, want ze krijgen bijna geen medicijnen in tabletvorm. Voordat ze worden ontslagen moeten ze eerst handje contantje betalen voor de zorg die ze hebben gekregen en voor hun verblijf in het ziekenhuis.

Ik ben vandaag mee geweest naar een scan en heb bloedstestjes die ik zelf heb afgenomen, afgeleverd bij het lab. Dit ziekenhuis is voor afrikaanse begrippen echt goed, er lopen op zo’n dag ongeveer 5 á 6 goede dokters rond die ook rondes doen bij de patiënten. Er werkt op zo’n dag maar 1 verpleegkundige, terwijl er wel 30 man kunnen liggen als het druk is Dus zoveel ben je niet bij de patiënt en het gaat ook nog steeds op afrikaans tempo. Maar ik ben tevreden en ik denk hier wel veel meer te leren. De verpleegkundige vroeg al of ik 2 intraveneuze injecties met anti malariamiddel wilde geven maar ik zei dat ik daar nog een dagje mee wil wachten. Voordat onze dienst klaar was, die tot 2 uur duurt, kregen we nog een spoedopname die er echt slecht aantoe was. Dus we moesten medicatie klaarmaken, een katheter inbrengen en hem zuurstof geven. Hier hielp ik bij en daar was ze maar wat blij mee. Want ik heb de hele dag medicatie lopen klaarmaken en lopen oplossen, wat ik super leuk vind. Dus het was al met al een goede eerste dag, ik hoop ze bij te brengen iets vaker handschoenen te gebruiken, maar daar hebben we tijd voor. Ook heb ik zelfs al een meeting meegemaakt, ze gingen testen of de staff deed wat er van hun verwacht werd. Ik ben blij dat ze dat doen, zegt ook wat over de kwaliteit van zorg (op afrikaans gebied).

Ik ga lekker door met stage lopen deze week, dus ik hoop jullie weer verslag te kunnen doen over een week. Want volgens mij lieftallige vader zijn er veel mensen die benieuwd zijn hoe het met mij gaat en hoe ik het hier heb. En dat vind ik echt super leuk om te horen, ik ben blij dat jullie het net zo leuk vinden als ik! Dus pap, wekelijks gaat me wel lukken :) Ik kan ze helaas niet korter krijgen dan dit, ik heb het geprobeerd, maar helaas. Ik hoop dat jullie hem leuk vinden, tot de volgende keer!!

Tunalabagaana!