Het is weer een tijdje geleden, maar jeetje mineetje, wat heb ik veel te vertellen! Sorry dat het weer wat langer duurde pap, en de rest misschien ook, maar ik had het weer veel te druk met leuke en bijzondere dingen meemaken :)

Deze blog begint namelijk bij mijn nieuwe carrière op de radio. Papa en mama hadden toevallig Henk & Christel op bezoek, en het leuke hieraan is dat Henk bij de radio werkt en ik dus de kans kon krijgen om mijn ervaringen in Uganda op de Fryske radio te vertellen. En daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen! Want hoe super leuk is het dat je ondervraagd wordt in het Frysk terwijl je in het zonnetje op de veranda in Uganda zit. Jammer genoeg was ik te veel gewend geraakt aan Engels praten en was het voor mij schaamte lijk geworden als ik het had geprobeerd in onze mooie noordelijke taal. Want wat is het ook fijn omdat weer even te horen, heerlijke taal. Ik vond het heel leuk om te vertellen en vooral omdat het vooraf al was opgenomen zodat ik het zelf ook kon beluisteren op de radio, heel tof! Dus heel erg bedankt Henk, echt enorm leuk om een stukje van mijn super tijd hier te vertellen. Daarna heb ik natuurlijk even lekker met thuis gebeld en de stemmen van mijn lieverds van Molenpad 16 mogen beluisteren.

De volgende dag was het weer tijd voor een voorlichtingendag. We hadden weer een basisschool en een middelbare school vandaag. We begonnen op een basisschool waar we om 8:00 verwacht werden, maar ons was niet verteld dat ze dan een super grote kerkdienst zouden hebben. Wij dachten wel even mee te kunnen gaan naar de kerk, die naast de school staat, want anders hadden we toch niks te doen en moesten we wachten. Maar we hadden niet verwacht dat het zo lang zou duren.. We zaten letterlijk van half 9 tot half 12 in de kerk, het was voor ons leuker geweest als we er meer van hadden verstaan. Maar dit was wel een hele bijzondere ervaring, want ik ben zelf niet gelovig opgevoed maar wij staan hierdoor wel open voor alle andere culturen en accepteren ook alles. En vooral als er veel gedanst en gezongen wordt in de kerk, dan wil ik wel even doen alsof ik katholiek ben voor een paar uur. Maar naast het dansen en zingen werden er ook veel psalmen voorgelezen en dan zaten we af en toe wel even wortel te schieten. Dus we waren blij dat we na de kerkdienst los mochten met onze seksuele voorlichting! We begonnen met een voorlichting aan de jongens, we deden de voorlichting met dezelfde vragen en ze beantwoorden deze goed, we maakten hiermee een woordspin en we behandelden met name de jongens hun problemen zoals de natte droom en we lieten ze hier heel veel vragen over stellen. Dit ging goed en er kwamen steeds meer vragen. Er was een docent bij, waarbij ik eerder in de kliniek een malariatest bij had gedaan, dus die kenden we al J Hij was super goed voor de klas en legde het na ons nog een keer duidelijk uit zodat ze alles begrepen. Ook zat de headteacher erbij, een hele dikke, lieve, vrolijke en gezellige vrouw die heel erg blij was dat we er waren. Ze hadden het namelijk nog nooit over dit onderwerp met ze gehad en toen we de meiden les gingen geven begonnen de jongens nog meer vragen te stellen. Ze zei dat we veel hadden losgemaakt en het was goed dat we dit bespreekbaar hadden gemaakt. Ook bij de meiden waren er vragen over de menstruatie en behandelden we veel vragen, ook van de docenten, die hadden ook bij sommige dingen nog vraagtekens staan. Toen we de hele klas voorlichting hadden gegeven hebben we ze een aantal voorbehoedsmiddelen laten zien en dit vonden ze super grappig, dus het is erg leuk om de les daarmee af te sluiten.

Nadat we hier klaar waren, hadden we een pauze en konden we om 16:00 uur los op een school genaamd Visionland, waar we voor ongeveer 80 leerlingen hebben gestaan. Dit was de middelbare school en ik denk dat bijna iedereen ouder was dan ik. Daarom hebben we vooraf maar niet onze leeftijd gezegd, want anders waren ze ons minder serieus gaan nemen. We hebben hier echt een super goede voorlichting gegeven en de leerlingen waren super enthousiast en vonden het interessant. We deden dezelfde voorlichting alleen meer gefocust op de voorbehoedsmiddelen in plaats van het verbieden voor het huwelijk, want we weten dat dat ons niet gaat lukken. We hebben het wel genoemd maar meer voorbeelden genoemd hoe je ervoor kan zorgen dat je niet zwanger wordt en dat je geen ziektes kunt krijgen. We kregen namelijk weer enorm veel briefjes met vragen erop, onder andere;

- Waarom veranderd mijn menstruatie periode zo vaak?

- Willen jullie demonstreren hoe je een spiraaltje in je vagina stopt?

- Zijn jullie beide al getrouwd?

- Is het waar dat de pil gebruiken kan leiden tot kanker?

- Is het goed om seksuele voorlichting te geven op scholen?

- Hebben jullie in jullie eigen land ook HIV/aids?

- Waarom missen meiden soms een menstruatie periode als ze aan het reizen zijn?

- Wat is de bedoeling van het water op de condoom? Is het niet giftig?

- Kan ik mee als visitor naar jullie land?

- Hoeveel dagen duurt het voordat een persoon geïnfecteerd raakt met aids?

- Wat is het verschil tussen sekse en geslacht?

- Kan de vrouw seks hebben met een man terwijl ze een spiraaltje heeft? En wat gebeurd er dan met een man zijn penis, kan het gaan bloeden?

We hebben om sommige vragen wel weer moeten lachen, maar we waren zeker niet ontevreden over de inhoud van de meeste vragen. We hebben wel weer gemerkt dat het goed was om dit onderwerp aan te kaarten want ze hadden er blijkbaar weer veel baat bij. We hebben de voorlichtingen afgesloten met onze eigen leeftijd, of we getrouwd waren en wat voor religie we hadden, ook vroegen ze wat wij als voorbehoedsmiddel gebruikten en dit vonden ze erg interessant. Ze sloten af met de klassenvertegenwoordigers die ons bedankten voor onze voorlichting en dat ze het heel erg leuk vonden dat we er waren. We vonden dit zelf ook de leukste school en na deze leuke dag was het tijd om ons weekend net zo leuk te maken in Jinja. Dus we gingen lekker stappen die avond en weer naar al onze stamkroegen en we zagen weer al onze leuke bekenden! De volgende dag lekker uitgeslapen in ons mega leuke questhouse White cosy, wat helemaal aansluit bij onze persoonlijkheid. Daarna lekker westers ontbeten met een yoghurt met fruit en hebben we heerlijk genoten van de wifi de hele dag, met tussendoor een beetje winkelen in de mainstreet waar allemaal leuke kleine winkeltjes zijn met van die hebbedingetjes. Die avond hebben we ook heerlijk westers gegeten, met een super leuke Nederlandse meid genaamd Marjon die ook stage loopt in Uganda, het was super gezellig. Alleen ik had wel veel te veel gegeten, en ik ben erachter hoe pittig papadum is, podverdorie wat heb ik weer mijn bek zitten brandden.. De volgende dag zagen we haar aan het zwembad bij de Nijl, waar we heerlijk hebben gezwommen en we weer enorm veel Hollanders tegenkwamen. En daar moeten we nog steeds aan wennen, want normaal zeggen we alles en nu moesten we ineens op onze woorden letten omdat we onszelf anders finaal voor lul konden zetten :) ’S avonds zijn we weer lekker terug gegaan naar ons gezellige dorpie.

De maandag begon mijn stage op maternity, de verloskunde afdeling. Ik had er heel erg zin in en ik hoopte veel te zien en te kunnen doen. De eerste dag was ik aan het oriënteren en ging ik onder andere bloedprikken en controles doen. Verder heb ik lekker gekletst met de staff en heb ik deze dag geen bevallingen gezien. ’S Middags heb ik heerlijk met mijn jarige Oma gebeld die alweer 90 is geworden! Fantastisch om te horen hoe blij ze was om me te spreken, echt van haar stem genoten! En ze was heel blij met mijn bloemen en mijn kaartje! De dinsdag heb ik een operatie mogen zien waarbij een vrouw werd geopereerd die een miskraam had gehad en waarbij de placenta was blijven zitten, hier had ze heel veel last en pijn van gekregen dus die moest worden verwijderd. Dit mocht ik bijwonen en ik heb mezelf in een groen pakkie gehesen met een mondkapje en een hoofddoek op, en super coole ervaring! Want in Nederland is het best wel bijzonder als je als verpleegkundige bij zo’n operatie mee mag kijken, dus ik heb mijn kans gepakt! Verder hebben we die dag nog een vrouw onderzocht die begonnen was met haar weeën, jammer genoeg was mijn dienst al afgelopen voordat de bevalling begon.

De afgelopen dagen heb ik ook heerlijk met Tes, Michiel, Marije, Gijs en Marte gebeld! Eigenlijk geskyped, want dan kon ik hun leuke hoofd er ook even bijzien :) Wat is skypen toch veel fijner dan whatsapp, want ik vind het soms lastig om alles op zo’n kleine telefoon te typen, maar ze het lekker aan de telefoon vertellen is veel leuker!

De dagen ervoor hadden we gehoord dat we woensdag op out reach konden, dit doen ze ongeveer maandelijks en dit kan elke keer naar een andere plek zijn. We gingen dus met 12 man in een ambulance gepropt, op een enorm hobbelende weg naar een vissersdorpje toe aan Lake Victoria. We zaten erg krap achterin de ambu maar gelukkig pasten alle spullen er ook nog bij. We waren met een midwife, 4 verpleegkundigen, 3 mensen van het lab, een dokter en 2 muzungu’s. We begonnen met het opzetten van 2 partytenten waaronder we aan het werk gingen. We hadden tafels en stoelen mee en zo begon de dag, er zaten al heel wat mensen klaar om op het ‘spreekuur’ te komen. Ze begonnen bij de dokter en de verpleegkundigen voor een plan, dit was vaak een malariatest en/of een HIV test. Nadat ze bij de mensen van het lab waren geprikt en ze hadden de uitslag, gingen ze terug naar de dokters voor een diagnose en een behandeling met medicatie. We hadden een hele kist medicatie mee die we gratis mochten uitdelen als de medicatie was voorgeschreven, hier zaten wij de hele dag. Over het algemeen werden er voor de patiënten verschillende soorten antibiotica voorgeschreven met daarnaast paracetamol. De bedoeling was dat de antibioticakuur werd gegeven voor 5 dagen, maar ze gaven maar een dosering mee voor 1,5 dag. Dit was een verpleegkundige die werkte in de apotheek in het ziekenhuis. Hier hebben we wat van gezegd en een discussie over gehad, want ik ga niet onder doseren met antibiotica want dan weet je resistentie opbouwt en dat je iemand dus alleen maar slechter maakt. Dus we hebben vanaf dat moment aan de bel getrokken bij de dokter en die snapte ons en sprak de verpleegkundige hier op aan, ze was namelijk aan het onder doseren omdat ze te weinig medicatie had meegenomen. Er werd later nieuwe medicatie gebracht dus konden wij de normale dosering antibiotica meegeven. We hebben het van haar overgenomen want ze vond het niet leuk dat we telkens begonnen over onder doseren als ze weer medicatie aan het meegeven was aan de patiënten. Ik nam het boek over en noteerde alle medicatie en samen met Kristel heb ik het medicatie gedeelte overgenomen en goede doseringen meegegeven aan de patiënten. Aan het einde van de dag hadden we ook geen paracetamol meer omdat er meer dan 100 patiënten waren gekomen voor medicatie. We vonden dit super leuk om te doen, behalve dan dat we de hele dag onder een boom stonden met honderden vogels en dat we uiteindelijk onder de vogelpoep naar huis konden maar dat was bijzaak natuurlijk. Want het gaat er om dat we de mensen hebben geholpen omdat het voor hun niet mogelijk was om naar het ziekenhuis te komen omdat het te ver is of te duur.

De dag erna hadden we een gehandicapten dag gepland alleen dit liep helaas wat uit omdat de leider van de gehandicapte mensen(Francis) een meeting had en dat gaat volgens afrikaanse tijden. We begonnen de dag dus met een avontuurlijke wandeling in de vallei ’s ochtends vroeg! We zouden dus eigenlijk om 14:00 weg, maar uiteindelijk kwam hij om 16:15 aanzetten. Dus we konden niet meer diep de dorpjes in, maar ik ben nog wel een paar families afgegaan om te kijken hoe ze leefden. Kris moest nog met schoolwerk bezig maar ik ben samen met Francis, John en 2 leuke boda drivers weer het dorp ingegaan. We kwamen onder andere de volgende gevallen tegen;

• De eerste was een jongen van 19 jaar oud en hij heet John Gobi. Hij leeft samen met zijn broers en zussen, en zijn neefjes en nichtjes. Hij was de laatst geborene en zijn ouders zijn overleden toen hij nog jong was. Dus zijn broers en zussen moesten al voor hem zorgen toen zij zelf nog op school zaten. Is mentaal en lichamelijk beperkt door een ernstige koorts(?) toen hij een 6 maanden oud was. Hij begrijpt het wel als mensen tegen hem praten maar kan zelf niet terug praten. Als ze eerder waren begonnen met trainingen lichamelijk en mentaal had hij veel meer gekund, hij kan nu alleen maar de hele dag op de grond liggen. Hij blijft daarom ook binnen gedurende de dag, want dan moeten zijn broers en zussen werken. Hij wil ook niet in de rolstoel, dan wordt hij verdrietig en wil hij er weer uit. Over het algemeen is John vaak blij. John houdt ook van films en tv kijken, vooral actie films kan hij echt van genieten. Over de toekomst zijn ze niet heel positief, ze denken dat het niet gaat verbeteren.
• De tweede casus was een jongen genaamd Ivan Mujjumbuzi, 13 jaar oud en woont bij vader en de rest van de familie. Hij is epileptisch en mentaal beperkt, hierdoor praat hij niet meer. Hij was 7 jaar toen hij zijn eerste epileptische aanval had maar ze weten niet waarom, het is ook niet erfelijk. Tijdens zijn eerste epileptische aanval heeft hij zijn voeten gebrand en daardoor loopt hij moeilijker. Ze halen zijn medicatie in een providenced home waar gehandicapte mensen terecht kunnen. Hij helpt zijn vader op het land want hij kan dat nog steeds. Hij snapt het als er tegen hem gepraat wordt en hij kan zichzelf duidelijk maken door gebaren. Zijn vader denkt dat zijn zoon geen toekomst heeft en wacht op zijn dood. Hij mag zelfs niet op het familiegraf omdat hij gehandicapt is, hier schrok ik wel van! Ook dat de vader hem niet behandeld als de rest, deze jongen kon nog genoeg doen, dit vond ik echt schokkend want deze jongen was nog maar 13 jaar.
• De derde was een vrouw van 80 jaar genaamd Elinaida Nalongo. Ze was mandjes aan het maken toen we aankwamen. We werden enorm leuk begroet met een knuffel van iedereen! Echt heel leuk! Deze vrouw heeft als sinds haar tienerjaren een bipolaire stoornis, hier ben je dan gelijk gek of gehandicapt. Dit kwam door de stress. Maar deze vrouw haalt haar medicatie ook in het providenced home al sinds ze jong was, en daarmee doet ze het heel goed. Ze woont met haar dochters en ziet er gelukkig uit. Ze is daarbij ook doof geworden maar dat is ook niet gek als je 80 bent. Ik heb een mat gekocht die ze voor mij gaat maken om ze toch te financieel te steunen en vooral omdat zij hem gaat maken. En dit vond de familie zo fantastisch, dat ik het gevoel had dat ik iets goeds had gedaan!
• De vierde casus was genaamd Lativa Ndagira en is 3 jaar oud. Ze woont met haar familie en kan niet praten. Ik denk dat ze mentaal beperkt is doordat ze zwakbegaafd is, maar dan ben je hier dus ook weer gehandicapt. Ze praat nog niet maar snapt wel veel wat er wordt gezegd. Als ze iets wil gebruikt ze gebaren. Gaat nog niet naar de kleuterschool maar dat willen ze binnenkort wel ook hebben we gezegd dat het goed is om haar voor oefeningen naar het providenced home te sturen want ze zijn er nog op tijd bij.

De dag was echt top en ik was blij dat ik alsnog naar de gezinnen ben geweest met beperkte mensen. De vrijdag van vorige week hadden we weer een seksuele voorlichtingsdag, waar we 2 scholen op de planning hadden staan. We begonnen op een basisschool waar we weer de jongens en de meiden apart hebben gedaan en daarna de hele groep samen. Ze waren dit keer erg verlegen en we hadden moeite om vragen uit ze te halen. De jongens waren gelukkig iets minder verlegen dan de meiden. Ook hadden we een super leuke lerares die onze stof duidelijker maakte door voorbeelden of door ze het te laten herhalen, ook vertaalde ze het af en toe. Echt een mega goede lerares! We hebben aan het einde maar een ballon gemaakt van een condoom en ze hier lekker mee laten spelen, dit was natuurlijk lachen! Helaas ging de tweede school niet door, waarschijnlijk een miscommunicatie binnen de school, erg jammer! Want we hadden erg uitgekeken naar deze school, want dit zou een hele uitdaging worden. Maar helaas, er zijn gelukkig nog genoeg scholen waar we wel voorlichting kunnen geven! We konden hierdoor wel eerder ons weekend beginnen door naar Kampala te gaan met de Matatu! We hadden onze tas al ingepakt en we hadden er zin in! We kwamen mooi op tijd aan in Kampala en dat was een reden om nog lekker te gaan winkelen op de craft market en daarvoor lekker te genieten van een kippetje op de markt! We hebben allerlei leuke dingen gekocht, en we eindigden kletsend met 2 Nederlandse meiden die geneeskunde studeerden en daarvoor vrijwilligerswerk gingen doen in Uganda. We hebben heerlijk met hun pizza gegeten in het hostel en de hele avond lopen kletsen en biertjes gedronken.

We sliepen in een dorm room met 12 stapelbedden waarvan 4 bezet waren door Nederlanders en er was 1 oude Amerikaan. Super leuk sfeertje, het hostel heet backpackers en iedereen is er relaxed. De volgende dag dus lekker uitgeslapen en dingetjes geregeld op mijn laptop en geskyped. Ook heb ik heerlijk kunnen genieten van een warme douche, wat is dat toch lekker voor een keer! Daarna gewinkeld in het winkelcentrum en genoten van de kip bij de KFC.. Hierna maar weer op dieet :) ’S avonds heb ik heerlijk met de hele familie geskyped omdat ik de enige was die niet op het feestje van Oma kon zijn. Ik heb iedereens hoofd lekker wazig kunnen zien, gelukkig waren de gekke bekken nog wel te herkennen! Ik ben blij dat ik er zo nog een beetje bij was en het allerbelangrijkst is dat Oma mij vertelde dat ze een fantastische dag had gehad! Daarna zijn we lekker aan onze eigen gemaakte gin tonics begonnen, lekker Uganda waragi ingeslagen en dit gemixt met een tonic. Ondertussen hadden we een Canadese meid ontmoet met haar Ugandese vriend en toevallig waren die ook van plan om naar de club te gaan. Dus we hebben een taxi gedeeld en zijn die kant op gegaan, en wat was het weer fantastisch! Echt genoten, onze moves worden echt met de week beter! Ik heb lekker de heupjes losgegooid met onze nieuwe Ugandese club vriendinnen en we hebben een paar Nederlandse jongens ook een paar pasjes geleerd. Ook waren er genoeg mensen die we weer herkenden van de vorige keer en vielen we bij de mannen weer goed in de smaak. Maar we hebben nu geleerd hoe we ze weg moeten jagen, gewoon vragen hoeveel koeien ze voor ons over hebben :)

We hebben de zon bijna zien opkomen, en dan weet je dat het een hele leuke avond is geweest! We hebben een hapje gegeten en Nederlands brood gegeten en gehaald! En dat was even lekker! Daarna zijn we weer op terugtocht naar huis gegaan. Bij het Matatu park hebben we nog wat appels gekocht voor onze melkman Daniël in het dorp, want dat hadden we hem het weekend ervoor al beloofd. Hij was er enorm blij mee :)

De dag erna was het weer tijd voor een nieuwe stageweek, gelukkig bleven we nog een weekje op dezelfde afdeling want ik had het daar wel naar mijn zin. Het een rustige dag, we begonnen de dienst met medicatie tellen en de overdracht. Daarna gingen we de medicatie bestellen zodat alle medicatie van de patiënten er was. We hadden in de ochtend ook 3 ontslagen dus daar moesten we eerst allerlei papieren voor invullen. Daarna hebben we de hele bevallingskamer schoongemaakt want dat hoort hier ook bij de verpleging. Vooral omdat er dit weekend heel veel bevallingen zijn geweest. Later hadden we de doktersronde en kregen we veel uitleg van de dokter, dit was erg interessant. Ook zag ik dat de poster over de afdeling en die was niet heel leesbaar meer, dus ik heb nieuwe posters gemaakt die wel leesbaar waren. En hier waren ze enorm blij mee want ik had hem ook nog opgevrolijkt met een tekening! ’S Middags nog lekker een lang dutje gedaan en een reflectie geschreven.

En vandaag was een hele bijzondere dag! Toen we de dienst begonnen zeiden ze dat de vrouw sowieso voor 14:00 ging bevallen, maar dit ging veel sneller dan verwacht. Daar was ik natuurlijk erg blij mee want dat zou betekenen dat ik mijn eerste bevalling ging zien! We gingen eerst medicatie bestellen en mensen ontslaan uit het ziekenhuis. Maar tijdens dat we dat aan het doen waren had de vrouw heel erg last van haar weeën en huilde hierdoor veel, ze was HIV positief en de vroedvrouwen zeiden ook dat dat vaker zo is bij HIV patiënten die aan het bevallen zijn, en vaak geven ze de vrouwen ook niet meer aandacht hiervoor. Op een gegeven moment zei de vrouw met weeën wat vanuit de labour kamer en de vroedvrouw trok een schort en laarzen aan. Het was tijd voor de bevalling zei ze, het was nog geen 10 uur. De bevallende vrouw had haar kleren al uitgedaan en haar moeder had haar spullen naar de bevallingskamer gebracht. Ook had ze de mama kit opengemaakt voor de bevalling, daar zat een plastic hoes voor het bed in, een rol watten en ze haalden oude doeken uit de vrouw haar koffertje. Deze hadden we zeker nodig, de vrouw begon heel snel met persen en het hoofdje was er al half uit, de vroedvrouw had al een bevallingssetje gepakt, hier zaten 2 kochers, een schaar, een pincet in. Ze haalde het hoofdje eruit en kwam er achter dat de navelstreng 2 keer om het hoofdje gedraaid zat. Ze pakte voordat de rest van het lichaampje eruit kwam, het hoofdje vast en begon 2 kochers om de navelstreng te klemmen, hij zat heel erg strak, nadat ze de kochers erop had gezet, begon ze de navelstreng door te knippen. Dit duurde echt niet langer dan een minuut. Nadat ze de navelstreng eraf had geknipt begon de baby te huilen en de moeder zag er opgelucht uit, en dat gold ook voor de vroedvrouw. Ze pakte de schouders beet en haalde de rest van de baby eruit. Dit ging met 2 paar steriele handschoenen over elkaar, want deze vrouw had namelijk HIV, dus ze waren hier wel echt extra voorzichtig mee. Het kindje werd in een doek gewikkeld en schoongemaakt, het kind lag heel even op de moeder haar buik, maar de vroedvrouw moest verder met de nageboorte en de vrouw bloedde heel erg dus ze drukte de baby in mijn handen en vroeg of ik met de pasgeboren baby naar haar collega wilde lopen. Ik wist niet wat me overkwam, ik vond de geboorte al bijzonder maar dat ik ook nog het kind in mijn handen gedrukt kreeg vond ik helemaal fascinerend. Ik bracht het kind naar de andere vroedvrouw en ze bond 2 elastiekjes om de navelstreng, daar tussenin knipte ze de navelstreng af, ongeveer 3-5 centimeter lang. We maakten samen de baby schoon en het was een meisje en ze was gezond. Er werden daarna een paar doeken om haar heen gewikkeld, ze werd alvast bij de oma gelegd, terwijl de moeder nog werd geholpen. De moeder was tijdens de bevalling uitgescheurd en begon daardoor heel erg te bloeden, we hadden wel 2 plastic onderleggers nodig, wat ik wel lastig vond was dat de vroedvrouw in de vagina ging en heel hard op te buik begon te drukken om de laatste stukken van de placenta en bloedresten eruit te krijgen. Maar dit deed de vrouw enorm pijn. Nadat ze dit had gedaan gingen ze de vrouw in de vagina verdoven en kreeg ze intra veneus pijnstilling toegediend, want ze gingen haar hierna dichtnaaien. Dit was af en toe nog pijnlijk voor de vrouw en het zag er soms niet heel fijn uit, maar gelukkig kon ik het hebben. De vrouw werd schoongemaakt van onderen en het bloedden was al minder geworden, ze vroegen haar daarna te gaan staan naast het bed en naar het bed met de baby te lopen, ze werd in een doek gewikkeld en kon een uur in de bevallingskamer bijkomen terwijl wij alles gingen schoonmaken. Dit met een schort en 2 paar steriele handschoenen over elkaar, want deze vrouw was ten slotte ook nog eens HIV positief. Toen we alles hadden schoongemaakt met heel veel schoonmaakmiddel, gaf de vrouw (22 met haar tweede kind) haar kind borstvoeding en het meisje deed het goed. Ik heb de vrouw gefeliciteerd en ze was enorm blij, ook heb ik geleerd dat ze niet meteen een naam weten want de man bepaald de naam. Toen ze was bijgekomen en had geslapen was het na een uur tijd om naar de ward te gaan, ze heeft samen met haar moeder alle spullen verhuisd en ze kreeg daarna ook meteen een siroop voor de baby mee die ze vanaf het begin in moesten nemen, zodat ze HIV nog konden uitsluiten. Wat een ervaring, echt wauw! Ik heb gewoon samen met een verloskundige/vroedvrouw een baby op de wereld gezet want ik mocht haar ondersteunen met handelingen. Echt heel bijzonder, en ik hoop dit zeker vaker te mogen doen! Ik moest daarna ook meteen mama bellen om te vertellen dat ik mijn eerste bevalling had gezien, want dat kan je ook niet elke dag zeggen! Met deze fantastische dag wil ik mijn blog afsluiten!

Mijn papa en mama komen bijna en ik heb er enorm veel zin in! We gaan allemaal leuke dingen doen en ik hoop dat ze het net zo leuk en mooi vinden als ik! We staan ook al op de gastenlijst van de Nederlandse ambassade met Koningsdag, dus dan mag ik lekker Hollands eten en mogen we de hele dag in het oranje lopen. Wat wil een Nederlander nog meer? Tot over een tijdje, ik ga jullie proberen op de hoogte te houden tijdens mijn tocht met heit en mem! :)

Tunalabagaana lieve mensen!